In de Delta

Argentijnen beleven hun zoveelste lang weekend. Wij zijn vroeg aan de wandel en nemen de trein naar Tigre. Daar ontbijten we en reserveren een bootbus naar een restaurant aan een van de rivierarmen van de Paraná. De houten boot van 15 meter lang kan ongeveer 50 mensen vervoeren. Hij stopt bij steigers waar mensen een teken geven, dat ze willen opstappen. Aan de oevers van de rivierarmen staan huizen van eenvoudig tot zéér luxueus. Ook zijn er accomodaties van vakbonden en bedrijven waar medewerkers kunnen recreëren. Op het water passeren we roeiboten, kano's, waterscooters, speedboten, yachtboten en catamaran-excursieboten. Op het terras van Gato Blanco horen we bij de eerste lunchgasten, maar al gauw vult het restaurant zich. De prijs-kwaliteit verhouding is bizar, maar de ambiance is onovertroffen.
 
Op de treinreis terug (" tren de la costa" ) stappen we uit voor een nostalgische wandeling in San Isidro. Frits heeft hier veel herinneringen liggen. In het kerkpark is een snuisterijen markt gaande. Via de catedral, de oude huizen daar omheen en de winkelstraat lopen we naar het andere station van San Isidro. 

Vanuit station Lisandro de la Torre lopen we langs de nieuwe moskee, die door koning Fadh van Saudië Arabië is geschonken. Er zijn heel fraaie woontorens gebouwd met mooi aangelegde parken en een comfortabele promenade. 
We eten 's avonds bij het fameuze restaurant La Cabrera. Daarna op advies van onze buurman (en galeriehouder)  een nieuwe " club" ontdekt, die ons aanspreekt. Rey de Copas: een paar huizen van ons vandaan. We hebben eigenlijk niet eerder zo iets beleefd. Aaneengeschakelde vertrekken met ieder een eigen indeling en stijl. De eigenaar is kunstenaar-koperslager. Zijn vader is een nog niet zolang geleden overleden beeldend kunstenaar uit Uruguay. De muziek is vervreemdend, maar boeit. Esoterisch sfeertje. Eigenlijk niet goed onder woorden te brengen....