Uitzicht op Patagonië

7 maart om 7 uur ontbijt. Voordat we de stad verlaten maken we een ochtendwandeling op de Plaza Central, waar de wereldlijke en de kerkelijke macht elkaars goede buren zijn. In de catedral zijn het meest nonnen die de ochtendmis bijwonen. Op het plein veel majestueuze "umbu" bomen. Nog een aangename temperatuur. (Later op de dag zal het 37 gr.C worden)

Onze vervolgroute leidt vandaag door grofweg drie landschapstypen. Eerst rijden we weer een paar uur door onverbloemde pampa. Daarna zien we koeien en struisvogels lopen in doornige lage struiken: hier start voorzichtig Patagonië. Soms zien we schapen of flamingo's bij kleine zoutmeren. Een klein traject buiten Carmen de Patagones is het land geïrrigeerd. Typerend zijn groen gekleurde percelen voor groente- fruitteelt, die omzoomd zijn door windhagen van Italiaanse populieren. 

We passeren grote estancias. Alle gras- en struikgronden zijn in dit land omheind. Om de meter een weidepaal met 4-7 draden. Oeff! Frits daagde me uit om een slag te slaan naar het nationale volume aan weipalen en ijzerdraad. Laat maar. Ik zoek wel een keer op internet. Er is vast een "freak", die dat al eens heeft berekend. Al is het maar vanuit marketing doeleinden.

Soms zien we iets afwijken in de monotoonheid. Bijvoorbeeld een grote grijze industriële toren in het onmetelijke landschap van "niets dan laag struikgewas". Een chinese mijnbouwmaatschappij wint erts uit de Sierra Grande. Of we zien hoogspanningsleidingen die van uit de Andes / Rio Negro de aluminium productie van Puerto Madryn van energie voorzien. Voor het smelten van erts is veel elektriciteit nodig!

We maken een tussenstop voor benzine en koffie in Viedma en lunchen bij El Americano in San Antonio Oeste, een vissersplaatsje aan de Argentijnse Zee. Daarna weer verstand op nul en op 2-baans asfalt kilometers maken. Wat een uitgestrekte verlatenheid. 
We maken opnieuw kennis met de beruchte patagonische wind. Veel immigranten heeft dat natuurverschijnsel tot wanhoop en waanzin gedreven. Bij onze fotostops moeten we de autodeuren en onze toestellen extra stevig vasthouden.  

Ons eindstation van vandaag verrast ons blij. Puerto Madryn is een aangename badplaats. Onze Hosteria Solar de la Costa ligt aan zee. Met een flinke strandwandeling lopen we de inspanningen van onze lange autoreis er weer uit. Gemoedelijk publiek, dat ouderwets strandgeluk uitstraalt. Veel families met kleine kinderen en vriendengroepjes. We eten 's avonds bij Olinda, die de aanbeveling van de Lonely Planet helemaal waar maakt. De stevige wind is warm tot láát in de avond. Het is volle maan en op de boulevard zijn nog veel kindjes tot ver na bedtijd.