Patagonia Andes

11 maart 2015 - Futalaufquen, Argentinië

Heerlijk stil wakker worden in onze Hosteria aan het Lago Futalaufquen.
We oriënteren ons bij de parkwachter over de wandelroutes in Parque Nacional los Alerces. We bevinden ons in een gebied met veel meren, riviertjes, bossen en bergen tot 2.500 mtr. We kiezen een combinatie van twee wandelingen rond het Lago Verde en Lago Rivadavia. Na de wijdsheid van de Pampa Patagonica zijn we beland de Patagonia Andes. Allerces zijn typisch conifeer-achtige bomen voor deze streek. Ze groeien heel langzaam en kunnen tot 1.000 jaar oud en 60 meter hoog worden. Een andere opvallende boom is de notophagus, die juist in de breedte uitgroeit. Hij verliest 's winters zijn kleine blaadjes, nadat hij in de herfst mooi rood kleurt. De wandelingen horen tot de categorie "gemakkelijk" met mooie uitzichten op rivieren en op twee gletsjers. We zijn alleen hier. Met het ruisen van de wind, kabbelende riviertjes, een timmerende specht. Weer thuis, hebben we uitgerust, in de zon liggen lezen. We maken allebei een aquarel.

Op de tweede ochtend, proberen we vergeefs in het gehucht water en fruit te kopen voor onze dagtocht. De enige kruidenier is nog niet wakker. Bij het gesloten winkeltje raken we in gesprek met een romantische Hongaarse jongen, die in Calafate (de zuidpunt van Patagonië) een paard heeft gekocht en langs de Andes keten trekt tot Bariloche. Zo'n 2000 km! Van tijd tot tijd trekt hij op met twee Zwitsers, die het zelfde plan volgen.
Wij gaan zelf óók voor een iets hogere moeilijkheidsgraad. Voor onze 4 uur durende tocht moeten wij ons in- en uitschrijven en details over onze gezondheid melden. Frits moet expliciet verklaren, dat hij de verantwoordelijkheid draagt. Het valt wel mee: het klimmen en dalen is stevig, maar wij hebben voor hetere vuren gestaan. Ons valt op, dat het royaal aanwezige bamboe overwegend grijs en doods is. Later horen we, dat dit het  effect is van de bloei van deze soort. Na 70 jaar begint die te bloeien. Dat was in 2014! De planten produceren immense hoeveelheden zaad. Tot ongeveer 5.000 kilo per hectare. Daarna sterft de plant af. Die toename van zaad verhonderdvoudigt het aantal ratten. Die grote hoeveelheid ratten vormt een bedreiging voor de mens, omdat zij het Hanta Virus bij zich dragen. Vossen, uilen en roofvogels hebben een geweldige tijd! We waren die dag de enige wandelaars in het gebied, volgens de parkwachter. Het was zó stil! Een winterkoninkachtig roodborstje, een kreet van exotische vogel, een specht. Want, ja: voor die laatste soort is er plenty dood hout!
Thuis lekker lezen in de zon, een boek en wéér een aquarel. Frits ontdekt een minstens 41 jaar oud drankje en heeft een leuke gesprekspartner aan de exploitant, een leeftijdgenoot van Schotse komaf. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Bert:
    12 maart 2015
    Hoi Frits en Lidy, genieten, ik vind het fantastisch om zo met jullie mee te reizen, en de bijzondere verhalen te horen, vooral om dat Jan en ik niet in patagonie zijn geweest. Veel plezier, wanneer komen jullie eigenlijk terug?? Bert
  2. Lidy:
    13 maart 2015
    Als alles goed blijft gaan: de 27e.